45 - Wijn, wijn, wijn

Woensdag 3 oktober 2023  Nuits Saint George-Beaune km 1189-1209

Nuit Saint George, de koffiebar van de Intermarche. Nietszeggend plekje, maar het stond ons nog in het geheugen gegrift. Terug naar plaats delict, de plek waar we werden gebeld door de meiden om ons te zeggen dat Madelon was gevallen en dat we snel moesten komen. Vandaag zaten we na de boodschappen aan hetzelfde tafeltje, nu met Willy en Marianne erbij, maar verdomt! Bij het tafeltje naast de deur zat dezelfde man als toen! Jon en ik herkenden hem allebie. Ben benieuwd wat hij allemaal heeft beleefd in de tussentijd. Jon dacht dat ie daar elke dag door zijn vrouw wordt gedumpt. Een heel andere man in Nuits Saint George vertelde ons over zijn belevenissen toen hij ons aanhield op het pad van de supermarkt naar de Chemin St Jacques en onze bestemming vroeg. Al snel ging hij ons vertellen over wat hij had meegemaakt. Eerst sprak hij in het Frans maar al kwamen er wat woordjes Duits tussen door en vroeg ik hoe hij daaraan kwam. Dat had hij na de oorlog geleerd. Hij zat 1 jaar in het in het Franse bezettingsleger, in het Duitsland van 1956 toen de geallieerden de boel nog onder controle hielden in Duitsland. Hijzelf had het er wel relaxt gehad zij hij ons, leuke meisjes genoeg, en 1 had hem daar bijna gehouden. Maar verder: “Ferien waren es”. Leuke ontmoetingen zijn dit, mensen vertellen graag hun verhaal en ik denk dat het komt omdat je als Cheminist met korte broek en rugzak wel heel herkenbaar bent. “Waar is je Jacobsschelp dan?” vroeg de man nog, en “Vous travaillez tres legere”. Ja ja, wij zijn luxe pelgrims. Met prive chauffeur.

Al snel buiten Nuits liepen we tussen de wijnvelden en daar zijn we tot aan Beaune, 16 kilometer verder eigenlijk nooit meer uit vertrokken. Het pad slingerde zich over de kleinere wegen en paden tussen de wijnranken door, parallel aan de route national tussen Dijon en Beaune. De domeinen lopen van de RN tot halverwege en soms aan de top van de heuvelrug die van Dijon naar het zuidzuidwesten loopt. Wij liepen een meter of dertig boven de RN en de vlakte waar die doorheen loopt en hadden daardoor mooi uitzicht over de Vogezen, de Jura en het Mont Blanc massif. Te weten dat je die kunt zien, op 250 km afstand, doet je beseffen dat men dit ook wist ten tijde van de ijstijd of de Romeinen. Ons idee dat je afstanden en geografie alleen kunt weten als je erboven kunt vliegen, of als je een goede kaart hebt klopt natuurlijk niet. De wereld was kleiner dan wij denken dat ie was. Het duurde alleen lang om er te komen, want wandelen gaat nu eenmaal niet snel.

Al filosoferend over afstanden en geschiedenis liepen we langs wijn, wijn, wijn. De kenner wist het al door de namen Nuits St George en Beaune die ik in de titel gebruikte. Het zijn de Rolexen, Rolls Royses en Louis Vuittons van de wijnwereld. We liepen langs het ene na het andere Grand Cru veldje waar flessen van meer dan honderd Euro per stuk van af komen. De dorpjes Ladoix-Serigny en Aloxe-Corton passeerden we, schattige dorpjes met karakteristieke Bourgondische daken. We zagen boertjes op het veld, een wagen met druivenschilletjes reed langs, de geur van gistende druiven roken we achter deuren van schuren in de dorpjes. Kleine trosjes hingen nog aan de wijnranken in veel velden maar niet overal. Is dit om zoete wijn van te maken, de laatste en strafste oogst voor een bijzonder wijn of het resultaat van een slechte oogstmachine? Wie het weet mag het zeggen. Heel mooi om dit allemaal eens te zien. En te proeven, ik mag dan geen Grand Cru drinken, ik heb wel een paar van de druifjes op!

De laatste 3 kilometer liepen we door de buitenwijken van Beaune langs een drukke weg, maar we hadden wel een goed doel voor ogen: de VVV voor een Camino stempeltje. Jon die sneaky donder liet mij als eerste mijn paspoort stempelen. Zo, nu was mijn stempel verprutst door het lokale VVV meisje zoals het VVV meisje in Dijon dat gisteren deed. Blijkbaar komen hier zo weinig pelgrims langs dat de stempels droog zijn en een halve (bij mij) of nauwelijks zichtbare stempel (bij Jon) afdruk laten zien. We hebben er erg om moeten lachen bij het naar buiten lopen. Vlak bij de VVV was ons huisje waar Willy en Marianne al waren ingetrokken en ook hier had Madelon weer een prima stek uitgezocht. Prachtig huis aan een binnenplaats, heel rustig maar wel in hartje Beaune. Op naar de escargots en crème brulee!