50 - Langres: spiegel op het verleden

Donderdag 15 februari 2024 Marcilly-en-Bassigny - Langres km 1328-1348

Van hoog op de heuvel van Langres reden we naar beneden, en zagen we de zon een poging wagen om door de wolken heen te komen. Toen we de vallei in reden zagen we mist over de velden liggen en even later reden we er door heen. De combinatie van zon en mist gaf een prachtig zicht, zeker toen we Marcilly in de verte zagen liggen, omringd door plukken mist als proppen watten. Vandaag was een korte etappe, goed om te rusten tussen twee lange en zware etappes. Even overwogen we om na Langres nog een kilometer of 7 door te lopen, zodat de volgende etappe wat korter zou zijn en we wat eerder naar huis konden rijden, maar we besloten dat toch niet te doen. Het heeft wel iets op in je eigen huis aan te komen lopen, en om de volgende morgen van huis weg te lopen. Daarnaast geeft het rust voor Willy, die twee ritjes minder heeft en morgen lekker kan uitslapen. Bijkomend voordeel is dat we dan ook tijd hebben om de stad Langres te verkennen. Een interessante stad die gesticht is door de Lingones, een Keltische stam, die op een gegeven moment samen gingen werken met de Romeinen, die een grote poort bouwden en vestingwerken maakten. Later was Langres belangrijk als grensstad, dicht bij de grens tussen het Heilige Roomse rijk en de Franse gebieden en werd de stad nog meer versterkt en kreeg het zijn naam van poortwachter van Frankrijk. Ook in de negentiende eeuw is er flink aan de stad gewerkt en dat heeft er ook voor gezorgd dat Langres echt het gevoel geeft van een volgebouwde garnizoensstad.

Het was fris, door de mist in de vallei ,en er waren wat klimmetjes. Jon had wat last van zijn heup, had daardoor niet best geslapen maar gelukkig had Marianne spierzalf die wat verlichting gaf. Zelf heb ik een beetje last van iets wat voelt als een pees over mijn knieschijf (als die bestaat). Als ik omhoog loop voelt die wat geïrriteerd aan. Gelukkig was de pijn bij ons beide na wat warm lopen weg. Na een korte klimpartij over prikkeldraad zodat we via een weiland een meter of 500 konden afsnijden kwamen we aan bij het Lac de Liez, een meer van een paar kilometer lang die in verbinding staat met het kanaal Champagne-Bourgogne. De waterdiepte van het kanaal was een paar decimeter aan de zijkant tot anderhalve meter in het midden, ik denk dat dit kanaal niet veel commercieel nut meer heeft. Het venijn zat bij deze etappe in de staart, de klim naar Langres is heel stijl en ongeveer honderd meter hoog. Puffend kwamen we dus aan bij het restaurantje waar Willy en Marianne lunchten, wij liepen door om in ons appartement aan de Place de Verdun een krentenbol te eten en te douchen. Eenmaal schoon liepen we met Marianne over de wallen (les ramparts) van de stad en genoten van het uitzicht over het land. We kwamen ook nog langs een artilleriestelling met muren van 7 (!) meter dik en haalden een caminostempel bij de VVV. De dame van het bureautje vertelden dat we de eerste caministen zijn dit jaar en dat er in de loop van het jaar elke dag 1 of 2 pelgrims langs komen. Naast pelgrims  voor Santiago komen er ook pelgrims die de Via Francigena lopen, de route van Canterbury naar Rome, en dan verder naar zuid Italië en de boot naar Jeruzalem. Grappig want ik zat twee weken geleden nog in “Ye olde trip to Jerusalem”, de oudste kroeg in Nottingham en zelfs Engeland, wat ook een pleisterplaats voor pelgrims was blijkbaar.

We bezochten ook museum van geschiedenis en kunst, een eenvoudige collectie die ons in vogelvlucht door de geschiedenis van Langres nam: prehistorie, de Kelten, de Romeinen, 500 jaar godsdienstwaanzin, de Verlichting en kolonialisme. De grote held van Langres is Denis Diderot, een filosoof uit de Verlichting die de trekker was van de Encyclopedie, het boek dat door kerk en adel werd verafschuwd want dat was wel heel veel objectieve waarheid bij elkaar. Zo konden ze hun fabeltjes niet blijven verkopen dus werd het (een tijdlang) verboden. ’s Avonds aten we een heerlijke maaltijd bij Le Cheval Blanc, vooral de amuse van zalm met schuim, en het voorgerecht van escargots in de kaas van Langres en dat dan gefrituurd, was erg lekker en we hadden weer voldoende energie voor de volgende dag.