38 - Door een kuuroort en over een Romeinse weg
22 mei 2023 - Frain, Frankrijk
Donderdag 5 mei 2023 Auzainvilliers - Frain km 1005-1028
Ik schrijf dit stukje op het balkon van het huisje in Weiswampach, zittend in de ondergaande zon met een bakje koffie naast op me op de grond en met de drogende poncho’s als groene spoken aan de buitenmuur. We zijn weer op weg naar het noorden na een dag stappen van Auzainvilliers, waar Mattie ons afzette op weg naar huis voor een zakelijke bespreking (succes Mattie!), via Contrexeville naar Frain over ongeveer 22 km. Hij heeft het weer ontzettend naar zijn zin gehad op de route, en vonden het weer heerlijk om hem er bij te hebben. Loop snel maar weer eens mee Mattie!
De eerste tien kilometer verliepen heel makkelijk, mede dankzij het goede ontbijt van Veronique, onze vriendelijke gastvrouw, en het mooie weer en de weldadige bospaden. In Contrexeville scoorden we onze 2e Camino stempel bij de lokale vvv en dronken we een espresso met een groot stuk appel carameltaart op een terras onder overkapping met pilaren (hoe noem je dat ook al weer?). Overal worden we vriendelijk ontvangen, en we zijn het er over eens dat Fransen vriendelijk en geïnteresseerde mensen zijn. Het helpt ook wel dat we als twee duidelijk rondtrekkende mannen, rugzak, pet, korte broek, zonnebril, die door dit land lopen en interesse tonen in wat ze zien. What goes around comes around. Al koffie drinkend en gebak etend aanschouwen we het 19e-eeuwse Contrexeville en 19e -eeuwse tijdverdrijven zoals spa en casino die hier prominent aanwezig zijn en we bespreken toerisme anno nu. We gingen nog verder de geschiedenis in nadat we het stadje achter ons hadden gelaten en aankwamen op de Romeinse weg van Lyon naar Metz, tegenwoordig keurig geasfalteerd maar nog net zo kaarsrecht want de Romeinen wisten wat wij weten: vlak en recht betekend dat je snel kunt lopen en je raakt nooit de weg kwijt. We aten onze lunch op de grond naast de weg, tussen de paardenbloemen, en ik belde met Nynke, even vragen hoe het met haar gaat in Groningen. Eenmaal op de kaarsrechte Romeinse weg zagen we in de verte wolken aankomen, en vroegen we ons af of dat nou die kleine kans op regen was die we een week geleden al op de weer ap hadden gezien. Nog maar een paar kilometer, dat moet toch lukken? Ja, of nee een paar druppels vielen op het asfalt en op ons hoofd en weer gingen we het gesprek aan. Poncho aan of niet, of toch? Of.. Ja doe maar wel. Zo liepen we de laatste 30 minuten in poncho met een buitje het kleine dorpje Frain in, een paar kilometer van de route, de Volvo stond op ons te wachten en we reden naar Weiswampach voor een hamburger bij Le Comptoir en koffie op het balkon, een filmpje en morgen weer naar huis.
Dit is het einde van vijf dagen onderweg, en wat hebben we geleerd? Vijf dagen is prima te doen, na zoveel dagen zijn we zeker nog niet uitgekletst, fysiek worden we er sterk van, Jon’s probleem met blaren moeten we oplossen, 30 km wandelen op een dag lijkt een kantelpunt te zijn, Fransen zjjn aardig, we zijn nu echt op de Camino, Mattie mee is altijd gezellig en we hebben al weer zin in de volgende week.
