37 - Is het nog ver, grote Smurf?

Woensdag 4 mei 2023  Neufchateau-Auzainvilliers km 975-1005

“Is het nou echt maar 15 km lopen van Neufchâteau naar Contrexeville? Nee, want vanaf Neufchâteau is het wat verder, ik denk dan eerder zo’n 25 km als ik het moet schatten op basis van het boek en een beetje met Google tot aan Rouvres-la-Chetive. En wat als ik de route van Neufchâteau naar Contrexeville helemaal met Google doe? Wat, 29 km? Hoe kan dat nou, en dat is dan nog rechtstreeks, terwijl de route wat uitwaaiert hier en daar. Ik pak het boekje er nog eens bij. Volgens de gids is het van Rouvres-la-Chetive tot Contrexeville 3 km. Euh, wacht eens even daar klopt niks van, dat moet zeker 20 km zijn dus dat zal wel 23 km moeten zijn. Drukfout in het boekje. Oef, dat is wel heel pittig, 12 km van Neufchâteau tot Rouvres en dan nog eens 23 km, dat is 35 km dus dat gaat Jon niet leuk vinden en Mattie gaat dat niet redden. Plan B kwam al eerder uit Jon’s koker: wat als we Mattie in Rouvres op de taxi zetten, en hem alvast de auto laten halen in Maxey-sur-Vaise en dat we hem dan zien in Contrexeville?” Deze gedachte schoten door mijn hoofd toen ik gisterenavond de route nog eens doornam.

Na het ontbijt in L’Evidence en een tussenstop bij de bakker voor lunch stiefelden we in een uur de 6 km lange potloodstreep naar het zuiden, het was jammer genoeg allemaal asfalt maar wel heel efficiënt. De zon scheen weer volop, en het was nog wat warmer dan gisteren dus we realiseerden ons dat we vooral veel moesten blijven drinken De natuur was weer groener dan groen, de leeuweriken zongen weer uitbundig en we wandelden weer door velden van koolzaad, wat een feest. We kwamen door een pastoraal dorpje, met mooi opgeknapte huizen, met koeien in de wei, en een riviertje met veel vissen erin en een grote rotspartij als uitzicht vanuit dorpje. Na het dorpje begon een lange klim, over asfalt en in de zon. Het was inspannend voor ons, en voor Mattie uitputtend, en na verloop van tijd verzuchtte dat ie zeker wist dat Rouvres-la-Chetive zijn eindstation was. De 12 km werden er 16 dus uiteindelijk een flinke afstand en genoeg voor Mattie. In Rouvre sprak ik een man aan en vroeg me of er hier een taxi is. Nee, zei hij maar wel in het volgende dorp, op tien minuten rijden. In zijn huis zocht hij naar het nummer, vulde hij onze waterflessen. Hij was ook zo vriendelijk om de taxi te bellen, en we maakten een babbeltje met hem over de langstrekkende pelgrims op de route. Mattie bleef er achter, en wij liepen door een gebied met veel water en zongen The long and winding road omdat we op een lange en slingerende weg liepen. Tegen een kerk geleund aten we onze lunch, en toen weer verder  maar na twee uur vond Jon het welletjes. Hij had te veel last van blaren, iets wat vooral opspeelt bij wat warmer weer. Het is duidelijk dat hij iets moet gaan doen om het te verminderen. Een avondje Googelen leerde hem dat hij toch echt wandelsokken moet kopen, misschien zelfs sokken die de beweging van de tenen verhinderd zodat de blaren minder snel ontstaan. Tijdens het wandelen hadden we nog het er nog over dat onze benen sterker zijn geworden in de loop van de afgelopen dagen. Spierpijn en vermoeidheid speelt eigenlijk geen rol meer bij het bepalen van de duur van de wandeling. Nu zijn het Jon’s voeten, maar volgende keer kan het mijn hart of rug zijn. Ergens zit een zwakste schakel en we moeten leren dat we het daar mee moeten doen.

We belden Mattie, die inmiddels met zijn auto in Contrexeville was, en 15 minuten later pikte hij ons op en reden we via Liverdun naar Fairn (ten zuiden Contrexeville en ons nieuwe eindstation) en toen naar onze BnB. Als afscheidsdiner gingen we in de lokale Chinees a volente eten bij het buffet. Helemaal goed en helemaal niet duur.