35 - Onze eerste pelgrim!

Dinsdag 2 mei 2023 Toul - Maxey sur Vaise km 927-959

Een bijzondere dag want vandaag spraken we onze eerste echte pelgrim! Het was Michael uit Dortmund die we al spotten toen we in het dorpje Rigny-Saint-Martin bij de bijzondere ronde kerk stonden met Sint Jacob in gekleurd glas en met draken bij de poort en met muizenkeutels en dode lieveheersbeestjes op de grond. We zagen hem in de verte, buiten het dorp, lopen en een half uurtje later hadden we hem ingehaald. Michael liep met wandelstokken, en we hadden het idee dat hij wat moeilijk liep. Dat klopte ook want hij was een paar weken geleden vertrokken uit Dortmund maar kreeg last van zijn bewegingsstelsel en moest terug naar huis. Dit was weer zijn eerste wandeldag,en nu loopt hij tot eind augustus richting Santiago. Mooie kerel. Petje op met Jacobsschelp op het hoofd, een Jacobsschelp bungelend aand zijn rugzak. Succes Michael, misschien komen we je nog eens tegen!

Eerder die dag stonden we op in ons lekkere appartement in Toul, waar we koffie en een croissantje als ontbijt hadden. We wandelenden door het stadje om het wat te verkennen voordat we een stempeltje scoorden voor ons pelgrimspaspoort in de lokale VVV. Jon’s eerste! Met de stempel en onze eerste pelgrim begint onze route iets meer op de camino te lijken. We bezochten de kathedraal die er direct naast lag en ook hier vonden we weer een heilige. Deze keer lag zijn hoofd niet op zijn borstkas maar lag zijn schedel in een klein kastje naast het graf. St Mansueti heette deze en hij had de zoon van een Romeins heerser het leven gered. Verder was de kerk van binnen heel slecht onderhouden, er hingen netten aan het plafond omdat het pleisterwerk er van af valt. Toul is een vestingstad maar binnen het voelt niet heel middeleeuws, vrij nieuwe huizen en de muren zijn van aarde, waarschijnlijk zeventiende eeuws. Het is er wel gezellig, we hadden een leuk bakkertje waar we het ontbijt en lunch kochten en ernaast een slagertje voor beleg en een lekkere worst voor onderweg. Het weer was vandaag fantastisch. Ongeveer 18 °C, veel zon en het gras en de bladeren waren groener dan groen, er waren overal bloemen en de vogels waren heel actief. We liepen door dromerige dorpjes, kruisten een snelweg en analyseerden de sporen van dieren in de modder van een pad. Een hond en een hert zagen we. We liepen een heel lang stuk door een wat saai bos met een heel flinke klim over een kaarsrechte weg met veel stenen, en halverwege pakten we lunch. Uiteindelijk kwamen we uit bij de Maas die hier zijn bovenstroom heeft, maar hij is hier niet heel veel breder dan de Alm bij Almkerk/ de Kromme Rijn bij Odijk. Grappig om te realiseren dat dit water straks bij de Biesbos in de Honderdendertig wordt binnengehaald om er drinkwater van te maken. De Maas begint ergens tussen Neufchâteau en Langre, we komen er niet wandelend langs maar wel dichtbij en we besluiten de bron later op te gaan zoeken. Ik kan met niet herinneren ooit de bron van een rivier te hebben gezien. Het was al met al een pittige tocht, 31 km met 600 hoogtemeters, best zware paden (steen/gras) en Jon kreeg last van de warmte aan de voeten, waardoor hij blaren kreeg. Gelukkig kwamen we goed aan in Mazey sur Vaise, een dorpje met 300 inwoners, bij onze chambre d’haute Noisette, waar we werden ontvangen door de zeer vriendelijke gastvrouw Danielle en haar Vlaams sprekende kleindochter. Het was een mooi groot oud huis met schitterende houten balken in een krakende houten vloeren. We hadden elk een eigen bed, een heerlijke douche en een grote keuken/zitkamer waar Danielle ons om half acht het eten serveerde. Voor 125 Euro hebben we hier overnacht, kregen we een drie gangenmenu, ontbijt en kregen we ontbijt mee. En toen Danielle hoorde dat we twee dagen later een taxi vanuit Connexeville terug gaan nemen, bood ze aan om ons daar op te halen. Wat een schat!