24 - Vanuit huis wandelen door de juichende natuur

Vrijdag 21 mei 2022 Weiswampach-Dasburg Pont km 646-671

De weergoden waren ons vandaag een stuk gunstiger gestemd dan gisteren, de hele dag wisselden wolken zich af met zon, er stond een verkoelend windje en het is de hele dag droog gebleven. Ideaal wandelweer en het was ook heel praktisch dat we vanuit huis konden weglopen. Twee keer eerder heb ik dat kunnen doen, een keer naar het oosten op het Trekvogelpad en een keer naar het westen. Als dieven in de nacht slopen we iets voor half acht de deur uit met onze bammetjes, fruit en water in de rugzak, vochtige schoenen aan onze voeten en zonder jas (ik) of met een dun jasje (Jon). Het was voor mij bekend terrein, vanaf Kuarregaard tot het Europa Denkmal maar ook het stukje langs de Our hadden we vorige zomer al eens gelopen, als soort snuffelstage. Makkie dus, dacht ik en al snel verdween Weiswampach achter ons en liepen we het frisse groen bos in. Al keuvelend liepen we richting de Our, naar beneden en een stukje omhoog of eigenlijk best ver omhoog tot ik auto’s hoorde rijden en we links vanons een dorpje zagen. Euh, da’s niet goed! We waren in een langzame bocht terug naar huis aan het lopen! Terug dus en dan weer naar beneden naar een mooi valleitje  waar een groep koeien ons aan stond te staren. Verder was het heerlijk om buiten te zijn, de vogels floten vrolijk: koolmees, winterkoninkje, roodborst, en zanglijster. Velden vol met boterbloemen, bermen vol met fluitenkruid, de bomen fris in het groen, plukjes knalgele brem. De natuur was een genot om in te lopen.

Naar beneden lopend had Jon wat last van zijn linkerknie, z’n “goede” knie waarvan hij geen last had gehad tot dusver. Hopelijk is het niet meer dan een verrekt spiertje en geen kapotte meniscus. Met een flinke omweg kwamen we weer op de GR5 terecht maar we misten wel onze wit boven rood tekens, daar doet Luxemburg blijkbaar niet aan. In plaats daarvan moesten we de Jacobsschelp volgen. Ook goed! Het symbool herinnerde Jon eraan dat we in Compostella een Jacobsschelp tatoeage laten zetten, althans misschien, en we spraken daarna verder over de wens van onze kinderen om een tatoeage te laten zetten wat doorging in een discussie over opvoeding en de hoeveel vrijheid die je daarin kan/wil/mag geven.

Het stuk in zuidelijk richting langs de Our is echt prachtig, een van de mooiste stukken tot nu toe zei Jon. “Al was het stuk rond Eindhoven ook mooi, en die etappe bij Reeuwijk, en Zuid Limburg ook.” Ja, we hebben al heel wat moois gezien, en ook altijd weer anders. Dit is wel een heel stil stuk, er zijn verder geen dorpen, af en toe is er een camping en we zijn helemaal niemand tegen gekomen op het pad, op een Fransman na die zich liet verwarmen door zonnetje, schoenen uit op een bankje. Hij vertelde ons dat hij vanuit Amsterdam onderweg was naar de Elzas. Onze Santiago bestemming onttrok hem de vraag: via Vezelay of Le Puy? Dat weten we nog niet. Vezelay was volgens hem rustiger dan via Le Puy, de laatste was landschappelijk aantrekkelijker en had mooiere dorpen en steden. “Vandaag zijn er 350 mensen vertrokken vanuit St Jean Pied de Port, aan de voeten van de Pyreneeën. Daar zal het niet stil zijn zoals hier”. Even later toen wij zaten te lunchen liep hij weer voorbij. “Bon apetit” ze hij. “Merci”, zeiden weterug, goed om alvast wat Frans te oefenen want we hebben nu nog een wandeling of 6 in Duitstalig gebied te gaan maar daarna komt de diagonaal door Frankrijk. En een uurtje later vonden we hem zittend op het terrasje waar wij ook een biertje gingen drinken, bij ons eindpunt Dasburg-Pont waar we op de dames wachtten om ons op te pikken. Door ons vroege vertrek hadden we de middag nog vrij en hebben we de Family of Man in Clervaux bezocht, een prachtige foto tentoonstelling die een hulde is aan de mensheid. ‘s Avond hebben cinema culinair gedaan met de film Estomago, tijdens het kijken van de film eet je de gerechten die erin voorkomen. Een mooi sluitstuk van de dag.