12 Met Matty langs de Maas

Donderdag 7 oktober 2021

Hunsel – Born km 347 - 376 (km 145-174 in het tweede Pelgrimspadboekje)

Deze etappe was voor Matty een revanche op die van Heeze naar de Goudrenet. Bewapend met stevige wandelschoenen, genoeg eten en drinken en frisse moed troffen we hem aan op de parkeerplaats van het kasteel in Born, vanwaar we in Jon’s auto naar de Jacobuskerk in Hunsel reden, ons beginpunt van die dag. Jon en ik hadden onze eigen uitdaging: vier dagen wandelen, elke dag rond de 30 km met Visé als eindpunt, net over de grens in Wallonië. Zoals ik eerder al schreef had Jon dat als doel gesteld voor dit jaar, dus dan doen we dat toch?

We liepen in het gebied ten westen van de Maas, de Grensmaas zoals ie hier heet want België is nooit ver weg en we liepen er ook een stuk doorheen, Een ding dat ik zo leuk vind aan dit gebied is de mooie namen die dorpjes hier hebben: Hunsel, Thorn, Ohé en Laak, Kessenich, Geistenich, Aldeneik, Ilichhoven, Grevensicht, Born. Je kunt er een gedicht van maken. Veel dorpjes dus vandaag wat ons deed realiseren dat we de afwisseling van dorpjes en buitengebied toch het leukste vinden, iets wat we in de toekomst moeten onthouden als we keuzes moeten gaan maken over de route in Frankrijk. Ik heb gelezen over routes die wat ruiger zijn en door dun bewoond gebied voeren. Andere gaan meer door de bewoonde wereld, dus die gaan hem worden denk ik.

We kwamen nog langs de Maasplassen bij Aldeneik. Matty vertelde ons over de bijna-dood ervaring die hij daar had. Niet van hemzelf maar van zijn zoon Tom. Matty vertelde dat ze vaak met hun speedboot daar gingen varen en op zekere dag was Tom aan het waterskiën, of eigenlijk lag hij in het water toen Matty niet door had dat zijn boot zachtjes in z’n achteruit stond en Tom door de schroef onderwater werd getrokken. Ze dachten het ergste toen ze het water in doken om hem eruit te halen. Gelukkig bleef het bij een grote scheur op zijn been.

De tocht van vandaag was 29 km lang, begon grijs maar trok open tot een prachtige zonnige dag, werd altijd begeleidt door de Maas en bracht ons voor het eerst in het buitenland. Matty deed het heel goed, al was het de laatste kilometers wel wat strompelen, maar hij was zoals verwacht heel dapper. Aan het einde stonden we nog bij de sluis in het Julianakanaal te kijken hoe drie binnenschepen de kolk in voeren om naar boven te schutten. Het was een mooie dag die we eindigden met een goeie maaltijd en een warme douche in huize Lammers. Klaar voor de volgende etappe.