09 - De Feldbissbreuk

Etappe 9 vrijdag 18 juni 2021 Steensel-Heeze km 258-286

De nachtelijke onweersbui werd breeduit besproken aan de vele ontbijttafels van hotel Steensel. De nachtrust die het de gasten kostte, de langdurige flitsen en daaropvolgende donder, de grote hoeveelheid regen: we hoorden erover terwijl wij ons bakje koffie dronken en ik stiekum mijn bolletje kaas in een papieren servetje wikkelde als lunch. Ons was dit alles voorbijgegaan want Orpheus had ons in een diepe slaap gebracht als compensatie voor de inspanning van de dag ervoor. Wandelen bij meer dan 30 graden Celsius is vermoeiend.

Het publiek in de ontbijtzaal bestond voornamelijk uit het type “fietsende boomers” die aan het klassiek Hollandse ontbijt van kaas en worst, bolletjes en een kan filterkoffie zat. Het hotel is ouderwets no nonsens, een tikkeltje oubollig misschien, maar daarom ook een feest van herkenning en goed aan de prijs. Onze medegasten zijn er lekker met z’n tweeën op uit, man en vrouw, fietsrek achter op de auto en op naar de mooie plekjes van Nederland. Ze rijden allemaal op een e-bike, gewone fietsen zie je anno 2021 echt niet meer, en als je ze in het wild tegenkomt gaan ze behoorlijk hard. Smaak hebben ze, dat moet gezegd want de groene gordel rond Eindhoven is erg mooi, ook voor ons een echte ontdekking. Het is een rustgevend landschap met akkers, kleine dorpjes en gehuchten. We zien lieve beekjes met blauwe vlinders die over het wateroppervlakte fladderen en er zijn bijna geen mensen. En dat op 10 km van Eindhoven. In de bossen zie je een enkele lokale bewoner haar hond uit laten, een boer scharrelt op zijn erf, maar verder komen we nauwelijks andere wandelaars tegen. Wat een verschil met het Pieterpad laatst, waar soms files van mensen achter elkaar aan lopen.

De rust is ook te verklaren door het feit dat we op een doordeweekse dag lopen, zoals ik al eerder schreef na onze wandeling door de  Drunense duinen, en ook vandaag kwam de temperatuur boven de dertig graden wat een deel van de mogelijke wandelaars toch wel zal hebben afgeschrikt. De regen van de nacht had flinke plassen achtergelaten en maakte de lucht vochtig, wat het warmtegevoel nog versterkte. Binnen de kortste keren waren onze shirts doordrenkt van het zweet.

Via het Rundal en het gehucht Riethoven kwamen we aan bij de Volmolen, waar de rivier de Dommel een meter naar beneden “stort” en waar om die reden een watermolen is gebouwd, al in de 8e eeuw. Die ene meter klinkt misschien niet heel spectaculair maar het verhaal erachter is wel interessant. Het is namelijk de Feldbissbreuk die hier zorgt voor het hoogteverschil, een scheur in de aarde die loopt van het plaatsje Feldbiss bij Aken, en dan door Belgisch en Nederlands Limburg onder Eindhoven doorloopt, naar Breda en dan via de Rotterdamse haven naar de Noordzee. Een redelijk actieve breuk waarvan het noordelijke deel 4 mm per jaar naar beneden zakt, vandaar de stroomversnelling van de Dommel en d dus de watermolen. Op het terras van het ertegenover gelegen restaurant (aan de hoge kant dus) dronken we een bakje koffie voordat we verder gingen richting het oosten. Het gehucht Loon deed ons denken aan Drenthe, met een soort brink en rietgekapte huizen langs kleine landweggetjes die ongeveer op de brink uitkomen. Van het dorpje ga je dan naar een veld, een bosje, weer een veld, een paar boerderijen, een bos met kasten van villa’s, weer bos, vervallen varkensboerderij, een uienveld, huisje in het bos, riviertje en zo trekt dit mooie gebied zich langzaam aan ons voorbij. Het meeste gaat over zandwegen en Jon verbaasd zich erover dat we er daar in Nederland nog zoveel van hebben.

Geleidelijk aan gaan de flessen leeg en komt de A67 in het gehoor, de weg die van Eindhoven naar Venlo loopt, vlak langs Heeze, waar Jon’s auto op ons staat te wachten. Al waren het “maar” 24 kilometer, toch zijn we blij als we aankomen. Lopen in warmte is wel te doen, maar met mate. Een goede les voor de toekomst als we ongetwijfeld nog wel eens te maken gaan krijgen met warm weer en lange afstanden. We gaan tenslotte richting het zuiden, de temperaturen zullen gaan stijgen en de weg is nog lang. Warmte moet je niet onderschatten.

Jon brengt met naar station Eindhoven, bekend gebied voor mij. Hij gaat de stad in om een korte broek te kopen, en zal even gaan douchen in het NH hotel op de Vestdijk. Later die middag komt Eugenina, ze maken er een weekendje Eindhoven van.