32 - On ne passe pas

Zaterdag 18 februari 2023 Sierck les Bains – St Hubert km 848 -882

Onderweg naar Metz op vrijdag maken we de rekensom dat er 14 uur autorijden staat tegenover 14 uur wandelen dit weekend. Onze tocht komt steeds verder van huis en langzaamaan wordt een weekendje wandelen niet meer economisch, en gaan we overstappen naar weken. Maar voor nu pakken we voor een de etappe Sierck naar Metz de Autoroute de Soleil via Luxemburg om te tanken en rijden we naar onze eindbestemming. We wandelen door het mooie Metz, een oude bisschopsstad  met veel kerken en de Moezel die er met drie stromen doorheen gaan. Ons hotel ligt recht tegenover de beroemde kathedraal van Metz, die ook wel de lantaarn van God wordt genoemd vanwege het vele glas in lood. In restaurant Balthazar dineren we op z’n Frans met foie gras, supreme de volaille en friet de la Maison a volonte, een waardige eerste maaltijd uit de Franse keuken. Slapen doen we in Hotel de la Cathedrale, met prachtige houten trappen, veel sfeer en een prima ontbijt en vertrekken om kwart over acht naar het station waar de kleinste trein van het station op ons staat te wachten, het boemeltje naar Trier. Na 50 minuten stappen we uit in Sierck, waar ik nog probeer een stempel te krijgen voor mijn pelgrimspaspoort, maar helaas was de lokale vvv dicht. Met de nieuwe ap Organic Maps en de route van de Sint Jacobsvereniging is het heel prima navigeren, tot op huis niveau, maar het bleek al snel dat deze route niet de GR5 of de Camino volgt, want we zien al snel geen merktekens meer. Ik zal eens een bericht sturen naar de vereniging, vragen hoe dat zit. Al snel gaan we het bos in en zien we een hertje lopen en lopen we langs een mooie bergkam met uitzicht over een vallei. Het eerste dorpje heet Lemestroff, alles plaatsnamen zijn hier nog in het Duits, zoals als ook blijkt uit Hackenberg, wat een millitair gebied is en onderdeel van de Maginot linie. We zitten in Lotharingen, wat eeuwenlang conflictgebied is tussen het Duitsland en Frankrijk, tussen West Francie en Oos Francie, het Heilige Roomse rijk en het koninkrijk Frankrijk. Jon legt uit dat de Maginotlinie een verdedigingslinie is van honderden kilometers lang, aangelegd na de eerste wereldoorlog om de Duitsers buiten te houden. Uiteindelijk bleek hij niet erg nuttig, de Duitsers braken er al snel doorheen nadat er wat parachutisten werden gedropt. We verbazen ons dan ook op het trotse “On ne passe pas” op het standbeeld bij de ingang van een bunker. Verder gaan het weer door bebost gebied, en ook flink op en neer tot we bij Kedange sur Canner aankomen om half drie. We hebben nog geen lunch gegeten dus we zijn blij dat er een restaurant is maar die is volgens de patron “ferme”. Ik probeer een korte smeekbede wat ons twee boterhammem met ham en een bak friet oplevert. We eten het op in een jaren 80 omgeving maar betalen een 2023 prijs: 30 euro. Als bonus krijg ik mijn eerste pelgrimsstempel!

Verder lopen we, over de weg naar Budange en Google ik even het -ange achtervoegsel dat overal in dit gebied te lezen is: het komt van -ingen wat hetzelfde is als -inchem in Nederland: de naam van de leider of opperhoofd met zijn heim erachter. Het is een Frankische uitvinding, wat me weer iets dichterbij mijn antwoord brengt op de vraag waarom er zoveel -inchem plaatsen in het rivierengebied zijn in Nederland. Het zijn Frankische nederzettingen dus, grappig. Woudrichem, Kedichem, Zuilinchem, Gorinchem. We lopen een heel stuk over de weg. “Lekker meters maken” zegt

Jon dan, maar hij is het eigenlijk zo onderhand wel beu. Het laatste stuk tot St Hubert gaan we weer over paden, soms met veel blubber, waar we crashen in La Campagne, een mooie BnB met eigen woonkamer die uitkijkt over de tuin. De baas komt zo onze bestelling opnemen van de pizzeria. Potje schaken, boekje lezen en uitrusten van onze eerste etappe in Frankrijk.