28 - Het verloren dorp in de heuvels

Zaterdag 8 Oktober 2022  Echternach – Wasserbillich km 747-776

Net als gisteren ontbijten we bij Fonck, dat is eigenlijk wel een relaxte manier van opstarten van de dag, bakkie erbij, broodje eten en broodje mee en hop de auto in naar Wasserbillich. We zijn al zo ver naar het zuiden van Luxemburg dat we via de buitenwijken van de stad Luxemburg rijden naar het station van Wasserbillich. Onderweg luisteren en kijken we naar de kwalificatie van Max Verstappen in  Japan, ik rij en Jon kijkt op z’n telefoon. We nemen de bus naar Echternach waar we over het plein lopen naar de abdij van Echternach en besluiten om even naar binnen te lopen en te zien of we een Maria of Jezus kunnen scoren. Het is geen bijzonder mooie kerk maar we zien wel dat het een bijzondere is, want in de kelder is het graf van Willibrord, de beroemde kerkvader die verantwoordelijk is geweest voor het winnen van heel veel zieltjes in het heidense Europa. Mogen we natuurlijk niet missen op onze toch wel licht-katholiek geinspireerde wandeling. In Echternach lopen heel veel wandelaars, overal staan bordjes van de Müllerthal routes  maar niemand loopt onze kant op, wij volgen de Sure of Sauer, de rivier waar de Our in is uitgestroomd en lopen op een gegeven moment de  heuvels weer in. Ook hier zijn weer veel prachtige kalksteen rotsen, we lopen door het bos over rotsen en dat is heel vermoeiend, het is ook glad.  

Op een gegeven moment lopen we de Sure vallei uit en komen in glooiend heuvellandschap om in het dorpje Rosport het meeste oostelijke punt in onze Camino te bereiken. Verder loopt het makkelijker, veel door bos en op een gegeven moment zien we een verloren dorp in het bos, ter hoogte van Moersdorf. We lopen langs muurtjes die met mos overgroeid zijn, zien weggetjes, ruïnes van huizen, allemaal overwoekerd. Wat is dit? Ook Googelen bracht geen uitkomst, heel mysterieus. Ook mysterieus was een steengroeve waar we langs liepen, een echte diepe en grootte maar het meest  bijzonder was volgens Jon die man in zijn auto die zijn kaplaarzen uit deed. Had net zijn vrouw vermoord zei hij, en in het bos begraven. Jaja.

Nog iets verder kwamen we twee loslopende koeien tegen die voor ons uitrenden, en daarna liepen we onder de snelweg Luxemburg-Trier door. Via de wijngaarden en met een flinke zwieper langs de Sure kwamen we bij Wasserbillich. Jon maakt een babbeltje met een visser en blijkt weer opzettend goed Duits te spreken en we komen uiteindelijk op de plek waar de Sure de rivier de Moezel instroomt. Een belangrijk en iconisch punt op deze route want deze rivier volgen we tot Nancy, vrij ver in Frankrijk. Een brede rivier met binnenvaartschepen, en een echt einde van de lege, woeste en wonderschone  Ardennen en de Eifel. We eindigen met een biertje in de zon, aan de Moezel. La vita e bella.