15 Op de uitzwaaitribune van Nederland

Etappe 15 Zaterdag 10 oktober 2021 De uitzwaaitribune van Nederland

Cadier en Keer – Berneau  km 445-463  (km 243-261 in het tweede Pelgrimspadboekje)

Wakker worden naast Madelon tijdens een Pelgrimspad trip is al bijzonder, maar ook nog eens in een chique hotel in Maastricht en wetende dat Jon en Eugenina over een half uurtje beneden in de eetzaal het ontbijt met ons nuttigen brengt een nieuw elan aan pelgrimeren. Een elan waar Jon en ik wel aan kunnen wennen denk ik, of waar we in ieder geval als leuke afwisseling naar uitkijken. Na het uitgebreide ontbijt brachten Madelon en Eugenina ons naar Cadier en Keer waar het laatste stukje Nederland op ons wachtte, te beginnen met een prachtige holle weg. Ook hier en bij veel andere wegen zagen we weer de dassenburchten, als je het eenmaal weet zie je ze overal, tenminste, hier in Zuid Limburg. We schampten het dorpje Gronsveld en kwamen als snel op wat ik de uitzwaaitribune van Nederland noem. Je hebt hem wel gezien, als je vanuit België weer terugkomt in Nederland, het beton van Visé achter je laat en je rechts een heuvelrand ziet die je begeleidt tot bijna bij Maastricht. Op die rand liepen wij dus, naar het zuiden, en we hadden prachtig uitzicht over de Maasvallei, de mergelheuvels aan de overkant, we zagen de A2 op weg naar het zuiden. Het was best wel druk daar in het bos, ik vermoed omdat het onderdeel is van een wandelroute, wat werd bevestigd door restaurant de Bosrand waar we Amelisweerd-achtige taferelen zagen, en aan meededen met een koffie met vlaai. Veel mensen, Zuid Limburg is populair als recreatiegebied. Even verderop werd dat nog eens dubbelduidelijk toen onze pelgrimsroute een tijdje onderdeel was van een mountainbike wedstrijdroute en we door zeer hard fietsende mannen en vrouwen werden ingehaald. Echt behaaglijk was dat niet moet ik zeggen, zeker op de echt smalle paadjes dus gelukkig waren we er na een half uurtje vanaf, en sloegen we af richting ons laatste dorpje van Nederland: Mesch. In dit dromerige plekje met prachtige boerderijen en een groot informatiebord over het Pelgrimspad  pakten we de weg richting Moelingen, het dorpje over de grens en liepen we langs de grenspaal. Het leek mij leuk als we niet alleen Nederland uit waren (Jon’s uitdaging van dit jaar) maar ook dat we in het Franstalige deel van België zaten. Nou is dat onder Limburg niet moeilijk want Vlaanderen is daar maar een kilometer of twee breed en we zaten dan ook al snel bij Berneau, ons eindpunt van de dag. In het zonnetje onder een treinviaduct keken we naar een groep Harley Davidson rijders die stonden te kletsen en in de bosjes plasten, en wij aten een mandarijn en wachtten op onze rit, terug naar Born, terug naar Zeist, terug naar Castricum.